Het is nu 20.51u dat ik begin met typen. Ik zit op mijn bed tussen alle rotzooi die ik vanmiddag al zou opruimen. Op mijn To-Do lijstje staat al mijn huiswerk voor morgen nog open, inclusief een opdracht voor een cijfer. Verder moet ik nog m’n dagelijkse mini-workout doen voor de 30 days challenge en ik ben onwijs moe. Ik zit er aan te denken om mijn huiswerk in mijn tussenuur te doen voor de lessen die ik daarna heb. Ik denk dat ik wel kan zeggen dat ik onwijs goed kan uitstellen.
Iedereen heeft zo zijn/haar onzekerheden. De één meer dan de ander, maar er is voor zover ik weet niemand die álles aan zichzelf mooi vindt. Ik krijg wel eens reacties of berichtjes op ask.fm dat ze mij willen zijn, dat ik perfect ben etc. Ik vind het heel lief bedoeld, maar niemand is perfect. Ik vind het prima zo, ik weet dat ik niet perfect ben en ook nooit zal zijn.
Ik ben Manon. Aangenaam. De eerste blogpost betekent altijd voorstellen en daar heb ik een hekel aan. Ik weet nooit precies wat ik moet vertellen. Ondanks dat ik er niet erg goed in ben, ga ik toch een poging doen om me even voor te stellen. Benieuwd? Lees vooral verder.
Manon 